چگونه فرزندانمان را بانماز و مسجداشناکنیم؟

منبع:محسن موحدی ، شیوه های حضور،

قصد داریم در اینجا هشت مرحله را بیان کنیم.

مرحله1

*نیت خالصانه در دعوت به نماز

برای دعوت کودک و نوجوان به نماز ، در درجه اول به نیت خود توجه کنیم .ببینیم که آیا ما فرزند خود را برای خاطر خدا به نماز فرامی خوانیم یا برای خاطر چیزای دیگر؟اگر در دعوت خود بیشتر نگران آبروی خود هستیم و فکر کنیم اگر فرزند من نماز نخواند ، دیگران در مورد من چه خواهند گفت و اگر در این دعوت ، خودمان مطرح هستیم و احساس می کنیم فرزند ما وقتی نماز نخواند ، نشانه بی عرضگی ماست ، نمی تواند قربه الی الله باشد و از سوی دیگر این احساس دست می دهد که ما او را برای خاطر خودمان به نماز دعوت می کنیم نه برا ی رضای خدا و یا برای نفس نماز  و یا حتی برای رشد خود فرزند که در این صورت نیت خالصانه ای وجود ندارد و باید در رفع این نقض کوشید.

مرحله2

*شناخت فرزندان

پدران و مادران! باید برای رسیدن به نتایج مطلوب در تربیت فرزندانمان ، ابتدا انها را بشناسیم ؛ زیرا معرفت ، اولین گام برای تربیت است .

معرفت والدین شامل زمینه های متنوعی میشود که مهم ترین انها عبارتند از :معرفت نسبت به نیاز های اساسی روانی ، استعداد های اصلی ، علایق و گرایش ها ، ویژگی های رشد ، ضعف ها و کاستی ها.

*مرحله 3

عامل بودن والدین

در صورتی که ما والدین مایل باشیم فرزندانمان در نماز جماعت حضور مداوم داشته باشند و اهل رفت و امد به مسجد باشند ، ابتدا باید دیدگاه اهل بیت و اهتمام آنها را نسبت به حضور در مسجد و خواندن نماز جماعت در موقعیت های مناسب برای انها بیان کنیم  و سپس خود ما نیز همت به حضودر در مسجد و شرکت به نماز جماعت داشته باشیم تا فرزندان علاوه بر یادگیری رفتاری ، اثرات خوب این عملکرد را نیز حس کنند

مرحله چهار

***رفتار محبت آمیز

والدینی که فرزندان را توصیه به حضور در نماز جماعت می نمایند ، هر قدر این دعوت با محبت و عطوفت بیشتری همراه باشد ، تاثیر پذیرس بیشتری خواهد داشت و گاهی مشاهده شده است فرزندان پس از مرگ والدین بخاطر محبتی که نسبت به انان دارند و برخی اعتقادات دینی که والدین در شرایطی حتی پس از مرگ نیز می توانند نظاره گر اعمال انان باشند ، این حضور را تداوم می بخشند تا انها را شاد نمایند.

مرحله پنجم

***رغبت شناسی

اهمیت دادن به رغبت های فرزندان ، اعتماد انان را بر می انگیزد تا به خواسته های انان پاسخ مناسبی دهند .

وجود اعتماد متقابل ، شرایط روحی و فکری هر یک را تقویت می کند تا واکنش مطلوبی به فرامین و اوامر والدین نشان دهند .

در این شرایط فرزندان از حضور در کنار والدین لذت بیشتری می برند و لذت نسبت به همراهی با والدین راغب تر میشوند ؛ بنابراین والدین را برای رفتن به مسجد، حضور در نماز جماعت و یا انجام مناسک و مراسم مذهبی با رغبت و لذت همراهی می نمایند.

مرحله ششم

***ارتباط کلامی

زمانی که والدین ، مطالب و مضامین ارزشمند حضور در نماز جماعت و شرکت در مراسم مساجد را با لحنی مودبانه و احترام امیز برای فرزندان توضیح میدهند و از روش موثر و سازنده ای برای ارتباط کلامی بهره می گیرند ، از نوعی تبادل علمی و فکری استفاده می کنند که سبب پذیرش و درک بیشتر فرزندان می گردد.

مرحله هفتم

عادت

با توجه به اینکه کودک تکلیف ندارد ، از مجموع احادیث در می یابیم که اموزش مسائل معنوی ، کمک و تمرین کودک بر انجام ان است که سبب می گردد عبادت برای فرزند بصورت عادت در اید  و سنگینی و سختی ان کاهش یابد.

پدر و مادری که فرزندشان را از کودکی به حضور در مسجد و خواندن نماز جماعت ترغیب و تشویق می کنند و با صبر و حوصله فرزند را هنگام حضور در مسجد به همراه میبرند ، فرزند علاقه مند به مسجد و نماز جماعت میشود و انجام این عمل بصورت عادت در می اید و وقتی بزرگتر شد ، انجام ان برایش نه تنها سخت نیست  بلکه دلپذیر و ساده است.

مرحله هشتم

تربیت اجتماعی

والدین می توانند  احساس تعلق داشتن به جمع را با انس دادن فرزندانشان به مسجد و حضور در اجتماعات مسلمین ارضا نمایند.بدین ترتیب هدف و عمل افراد جامعه یکسان و واحد، دلها به هم نزدیک و حس همکاری در همه بیدار میشود و سرانجام بطور یکپارچه به خدا مربوط میشوند . علاوه بر این ، اسلام ذاتا شرایط تشکیل جامعه ای همکار و همدرد را برای مسئولیت پذیری در انجام وظایف و تکالیف اجتماعی توصیه می نماید.